Misschien hebt u wel eens gehoord van psychiater en psychotherapeut Dirk de Wachter. Hij is heel bekend en geeft vaak lezingen. Ook in theologische circuits geeft hij lezingen in volle zalen. Niet dat hij gelovig is of tenminste, daar spreekt hij zich niet over uit, maar hij heeft een boodschap die de mens van deze tijd raakt. Hij schrijft ook boeken en de laatste heeft de pakkende titel: ‘De kunst van het ongelukkig zijn.’

Hij zegt onder andere: ”In een samenleving waarin het individu heilig is, verheffen we lichamelijk genot, het leven in een roes, tot het hoogste goed. Een bevestigend antwoord op de vraag ‘Ben je gelukkig?’ is in onze maatschappij het hoogst haalbare geworden. De keerzijde daarvan is dat we allergisch zijn geworden voor alle vormen van lijden, voor verdriet. Als psychiater ben ik een verdrietdokter. Mensen komen bij mij als ze een gemis ervaren, een tekort, een probleem. Als we doen alsof het leven alleen een feest is, en de blues niet durven te leven, dan loopt het mis. De nieuwe media zijn niet zo geschikt voor de kleine problemen van het leven; die worden niet zo vaak getwitterd. We vragen voortdurend aan elkaar: hoe gaat het? Het antwoord op die vraag is altijd 'goed', en dan stopt de conversatie.”