Ik zag op de kalender staan dat 21 juni jl. de zomer is begonnen. Wij hebben
nog niet zoveel mooie dagen gehad. Dagen waarin de zon de hele dag schijnt. Het heeft vooral veel geregend. De zomer is een periode dat veel mensen op vakantie gaan. Als je in de winkels komt, dan zie je veel minder mensen. Het is ook rustiger in het openbaar vervoer en op verkeerswegen. Overal waar je komt zie je dat het rustiger is. Ook met heel wat bedrijven is het rustig. Ik merk dat er daar minder gebeld wordt en minder post binnen komt. In veel bedrijven is dan juist drukker. Ook daar gaan veel medewerkers met vakantie. Het werk moet daarom door minder mensen geklaard worden. In alle onderdelen van het leven, elke dag, kom je de gevolgen van de vakantietijd tegen.
Ik had een tante. Zij woonde in een verzorgingshuis in de buurt. Normaal kreeg zij bezoek van kinderen. Niet elke dag, maar toch wel regelmatig. Deze vakantietijd was voor haar erg rustig. Alle kinderen zijn op vakantie. Het personeel daar heeft minder tijd voor haar. Ook daar moet het werk door minder mensen gedaan worden. Zij kreeg daarom minder aandacht. Vakantietijd betekent voor haar dat zij weken alleen op haar kamer zit. Zij ziet geen familie, geen personeel. Zij hoopt dat deze vakantietijd snel voorbij is. En zelf op vakantie gaan? Zij had alleen een AOW’tje. Zij kwam hiermee net de maand door. Geld voor vakantie zat er niet aan.
Ik wilde haar iets bemoedigends zeggen. Iets waar zij iets aan had, iets mee kon doen. Maar wat zeg je tegen iemand die zich in deze tijd eenzaam voelt? Zeg je dan ‘Nog 2 maanden en dan is het over?’ Dat is toch wel een dooddoener. Sommigen van ons zijn opgegroeid met het idee dat je in je geloof alle antwoorden kunt vinden. Dat je door je geloof alles aan kan. Maar we kunnen deze antwoorden niet altijd meer gebruiken. Het zijn voor mij dooddoeners geworden. Ik las een lied dat zegt: ‘Ga niet alleen door het leven, die weg is veel te zwaar’. Maar toch kan je je eenzaam voelen.
Ik probeerde in de Bijbel voorbeelden te vinden. In Genesis las ik dat God zegt: ‘het is niet goed dat de mens alleen is’. Ik lees hier dat God zelf zegt dat het niet goed is, ook in de vakantietijd, dat het niet goed is voor de mens om alleen te zijn. God zelf zegt het. Het bevestigt wat wij ervaren, maar wat doe je er aan? Ik kwam de tekst tegen ‘kom allen tot mij, die vermoeid en belast zijn en Ik zal je rust geven’. Ik zal u eerlijk zeggen dat ik met deze tekst geworsteld heb. Niet even maar wel wat langer. Ik had zo veel te doen, zoveel meegemaakt, ik was zo moe. Ik wilde dolgraag rust, even bijkomen. In deze tijd kwam ik bij een arts terecht. Zij vroeg mij: ‘je gelooft toch, kun je in je geloof niets vinden?’ Ik vond het ontzettend te moeten bekennen dat het geloof mij niet echt hielp. Ik dacht: Geloof ik wel genoeg? Waarin geloof ik dan?
Door deze periode besefte ik dat het moeilijk is zo niet onmogelijk om op elke vraag waarmee je in je leven geconfronteerd wordt, een antwoord te geven. Het leven van een gelovige confronteert je met problemen, net als een ongelovige, met vragen. En na elk antwoord komen er nieuwe vragen. Ik kom mensen tegen die precies weten waarom er iets gebeurt. Mensen voor wie het geloof in God een zekerheid is, die een dergelijk vast beeld van God hebben, dat zij nooit twijfelen. Alles beantwoorden zij met ‘het is Gods wil’. Maar als je je eenzaam voelt is dat dan Gods wil? Helpt het door te zeggen: ‘Hoe kan je je eenzaam voelen, Jezus is toch bij je?’ Neem je de ander dan wel serieus? Is dat geen manier om iemand de mond te snoeren? God zelf zegt dat het niet goed is dat je alleen bent, maar wat doe je als je je eenzaam voelt? Uiteindelijk zul je er zelf iets aan moeten doen. Door te blijven zitten verander je niets aan de situatie. Hieronder heb ik wellicht wat bruikbare tips:
Geniet van de dagen van rust die God u schenkt. Zoek God op deze dagen. Lees over Hem, verdiep u in Zijn Woord en ontmoet anderen rondom Zijn woord. Zorg dat uw leven geen sleur wordt. Zorg ervoor dat uw geloofsleven geen aaneenschakeling wordt van alledaagse dagen. Laat het onderbreken door heiligen- en feestdagen. Maak daar een echt feest van. Probeer zo vreugde in uw geloof te krijgen. Geloven is meer dan alleen besef van zonde, schuld en benauwdheid. Geloven mag een feest zijn. Vreugde geven. Probeer in mensen om u heen Jezus te herkennen en doe hen goed. Probeer Jezus te herkennen in de dakloze, de arme, de asielzoeker, maar ook in de buurman, de medebewoner die u niet mag, familieleden die erbij horen en familieleden die erbij horen omdat zij nu eenmaal aangetrouwd zijn. En misschien gebeurt het dan dat u het jammer vindt als de vakantietijd voorbij is. Want het is omgevlogen...
Diaken Albert Soeterboek