ALLERZIELEN (2 november)! Dit is een dag die speciaal is gereserveerd zodat
we onze dierbaren, die naar hun eeuwige beloning zijn gegaan en die zich momenteel in een staat of proces van voortdurende zuivering bevinden, mogen herdenken en voor hen kunnen bidden.
In feite herdenkt de Kerk de overleden gelovigen niet alleen op deze dag, maar gedurende de hele maand november op een bijzondere manier.
Trouwens, weet u wat het grootste kerkhof ter wereld is? Dat is de Wadi Al-Salam begraafplaats in Irag. Meer dan zes miljoen lichamen, waaronder die van profeten, koningen en weten-schappers liggen begraven op de begraafplaats, verspreid over een oppervlakte van 917 hectare.
Maar in Kohima, in het noordoosten van India, is er een oorlogsbegraafplaats waar geallieerde soldaten die tijdens de oorlog zijn omge-komen, begraven liggen. Op de deur van de begraaf-plaats staat geschreven: "Zeg hun dat wij onze vandaag voor uw morgen hebben gegeven."
Net als de soldaten van de Tweede Wereldoorlog, herinnert het herdenken van onze naasten en dierbaren ons eraan dat we hen dankbaar moeten zijn, want wat we vandaag zijn, is vooral te danken aan hun inspanningen en opofferingen. Een Schotse dichter heeft geschreven: "Als ik iets in het leven heb gedaan, is het omdat ik op de schouders van mijn vader kon staan." Het is dus een dag om alle doden dankbaar te herdenken voor hun bijdrage aan ons leven, toen ze bij ons waren. Laten we onze dierbare familieleden en parochianen gedenken die zijn overleden. Als we hun goede manier van leven volgen, blijven ze bij ons wonen door ons karakter.
Als ik zou vragen wat het beste is wat je kunt doen voor een dierbare die is overleden, wat zou je dan zeggen? Een begrafenis om over deze persoon te praten? Een mooi graf en grafsteen? Een boom, plant of een mooie bloem? Een geweldige ontvangst? Ja, al die dingen zijn leuk. Hoe kunnen deze zaken hen helpen? Maar het beste geschenk is ons gebed, want dat is het enige dat hen kan helpen op hun reis naar de Heer.
Sint Augustinus (354 – 430 na Chr.) merkte op dat hij altijd voor zijn overleden moeder bad, herinnerend aan haar verzoek: "Als ik sterf, begraaf me dan waar je maar wilt, maar vergeet niet om voor me te bidden bij het altaar." [St. Augustinus van Hippo, Belijdenissen, Boek 9, Hoofdstuk 11, Sectie 27].
Dat is de reden waarom bisschop Fulton Sheen voor zijn dood aan het einde van zijn testament schreef: "Besteed alstublieft geen tijd aan het praten over mij, besteed tijd aan het bidden voor mij."
In de Bijbel kunnen we op verschillende plaatsen lezen, waarom de doden onze gebeden nodig hebben:
1) 2 Makkabeeën, 12:46
Dit is de belangrijkste Bijbelse tekst waarin het Joodse geloof in de noodzaak van gebed en opoffering voor de doden is opgenomen.
In deze tekst lezen we hoe Judas, de militaire bevelhebber, ontdekte dat degenen van zijn mannen die in een bepaalde veldslag waren omgekomen, verboden heidense amuletten droegen. Zijn mannen smeekten onmiddellijk 'dat de begane zonde volledig zou worden uitgewist' [2 Mc 12:42]. Judas nam toen "een inzameling van al zijn mannen, in totaal ongeveer vier pond zilver, en stuurde de opbrengst, ongeveer tweeduizend zilveren drachmen, naar Jeruzalem om een zoenoffer te laten brengen [2 Mc 12:43].
De verteller vervolgt: "Als hij niet had geloofd dat de doden zouden worden opgewekt, zou het dwaas en nutteloos zijn geweest om voor hen te bidden; daarom liet hij dit zoenoffer brengen voor de doden, opdat zij van hun zonde bevrijd zouden worden" [2 Mc 12,44-46]. Deze verzen illustreren zo duidelijk het bestaan van het vagevuur. Dat is de reden waarom orthodoxe joden nog steeds elf maanden na de dood van een geliefde een gebed reciteren dat bekend staat als de rouwendement, zodat de geliefde kan worden gezuiverd.
2) 2 Timoteüs 1:18
Paulus lijkt dit traditionele Joodse geloof te hebben gedeeld. Bij de dood van zijn aanhanger Onesiphorus bad hij: "Moge de Heer hem op die Dag genadig zijn.”
Sirach 7:33 zegt: "Onthoud uw goedertierenheid niet aan de doden". De Joodse rabbijnen interpreteerden deze passage als een smeek-bede aan God om de zielen van de overledene te reinigen. De officiële leer van de Kerk over het vagevuur is ook duidelijk en eenvoudig. Er is een plaats of staat van zuivering die het vagevuur wordt genoemd, waar zielen die een zuivering ondergaan kunnen worden geholpen door de gebeden van de gelovigen.
Wat kunnen we doen voor onze dierbaren die ons fysiek hebben verlaten?
De Catechismus van de Katholieke Kerk beveelt het gebed voor de doden aan in combinatie met het opdragen van het eucharistisch offer en moedigt ook "aalmoezen en boetewerken ten behoeve van de doden" aan.
Laten we niet vergeten te bidden voor onze dierbare over-ledenen, laten we de mis opdragen voor onze dierbaren op hun verjaardag, huwelijksdag, sterfdag, Kerstmis en Pasen. Laten we hun graven bezoeken en dagelijks offers voor hen brengen. God kan de verdiensten van onze gebeden, boetedoeningen en werken van naastenliefde voorzien en toepassen ten gunste van onze overleden dierbaren.
Als je het graf van je geliefde wilt laten zegenen, kun je altijd naar me toekomen; ik ben altijd heel blij om dat voor uw dierbaren te doen. Moge God jullie allemaal zegenen.
Met gebeden,
Pastoor Babu